Υποψιάζομαι ότι η Zerozen Racing Team έχει όραμα και αυτό την καθιστά επικίνδυνη για την Ελληνική καθημερινότητα. Πολύ λίγο με ενδιαφέρει –κατ’ αρχήν- εάν μια αγωνιστική ομάδα σαρώνει νίκες και πρωταθλήματα. Επειδή το μηχανοκίνητο σπορ από την φύση του σφύζει από συγκυρίες και απρόβλεπτους παράγοντες, ενδέχεται να προκύψουν πρόσκαιρες διακρίσεις. Διακρίσεις όμως χωρίς ταυτότητα και διάρκεια. Πόσο μάλλον όταν αυτό αφορά το Ελληνικό Πρωτάθλημα, όπου οι αγώνες είναι μόνον έξι με σοβαρά προβλήματα σχεδίασης, οργάνωσης και υποδομών. Το ζητούμενο στην αγωνιστική ομάδα – πρότυπο είναι ο σχεδιασμός, η διαμόρφωση στόχων, η υπομονή, η προετοιμασία, η διάρκεια, η διαχρονικότητα, η συνεργασία, η αρμονία, ο συστηματικός εμπλουτισμός γνώσης και εμπειρίας, ο συνεχής εκσυγχρονισμός, η έρευνα, το πάθος και η αγάπη για τους αγώνες και όχι για τα πρωταθλήματα. Το ουσιαστικό περιεχόμενο του συνόλου των προηγουμένων ταυτοποιεί την πλέον σημαντική ελληνική λέξη: «όραμα». Η ύπαρξη οράματος συναντάται συνήθως σε κάποιους περίεργους τύπους, που οι μεν «κουλτουριάρηδες» τους αποκαλούν εραστές της ζωής, οι δε κυνικοί (που έχουν κατακλύσει την χώρα) τους αποκαλούν άχρηστους ονειροπαρμένους που θα πεθάνουν στην ψάθα. Όσο λιγότερη ιστορία γνωρίζεις, τόσο περισσότερο κυνικός είσαι και όσο περισσότερο κυνικός είσαι, τόσο περισσότερον εγκληματικός για τους συνανθρώπους σου γίνεσαι.Υποψιάζομαι λοιπόν ότι οι εμπνευστές και μέλη της Zerozen έχουν όραμα. Και αυτό εμένα με κάνει να ελπίζω. Να ελπίζω για ένα καλύτερο αύριο των αγώνων ταχύτητας στην χώρα μου. Το όραμα δημιουργεί όραμα και σε κλειστούς κύκλους όπως αυτός του μηχανοκίνητου σπορ η ασθένεια είναι μεταδοτική. Και αυτό, αν μη τι άλλο, είναι ελπιδοφόρο. Ακολουθεί περιγραφή («ιδίοις στόμασι») των πεπραγμένων της ομάδας στον αγώνα του Τυμπακίου. Να είστε καλά μάγκες.
Posts
