Motopress

Κυνήγι Μαγισσών
ή
Ημιτελές Όραμα μιας Παρέας Αλλοπαρμένων;

Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού Motopress κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1994. Έζησε από τον Μάρτιο του 1993 έως τον Σεπτέμβριο του 1994. Από τότε μπήκε σε καταστολή και μονάδα οξυγόνου. Δεν συνέβη κάτι εξαιρετικό. Απλώς, τα όνειρα των χρηματοδοτών για κέρδος δεν συμβάδιζαν με το όραμα της συντακτικής ομάδας για ένα πρωτοποριακό έντυπο Μοτοσικλέτας με άποψη, με διαφορετικό τρόπο ενημέρωσης και με παρεμβατικό ρόλο στον χώρο. Προτιμούσαμε τον αγωνιστικό προσανατολισμό, προτιμούσαν τον εμπορικό.

Τους μιλούσαμε για πίστες στην Ελλάδα, για οργανωμένα trackdays, για καλλιέργεια αγωνιστικής κουλτούρας, για προώθηση, προβολή και ενίσχυση των ξεχωριστών ανθρώπων της Ελληνικής Μοτοσικλέτας (με αιχμή του δόρατος τον αείμνηστο Θανάση Λέφα), για περισσότερα και πλουσιότερα (σε περιεχόμενο και οργάνωση) Ελληνικά Πρωταθλήματα, για σχολές αγωνιστικής οδήγησης, για συμπληρωματικές εκδόσεις της Ιστορίας των αγώνων, για δημιουργία ενός ιδιότυπου αγωνιστικού Ελληνικού τουρισμού...

Μας μιλούσαν για πολλές διαφημίσεις, για εμπορικά ισοζύγια, για περιορισμό των εξόδων, για άρθρα πουλημένα σε εταιρείες, για έξυπνα παιχνίδια προβολής, για "μαύρη" εργασία, για μισθούς με γραμμάτια, για λογιστικά "μαγειρέματα"...

Εμείς στο ένα άκρο, Εκείνοι στο άλλο άκρο... Ίσως η υλοποιήσιμη αλήθεια να ήταν κάπου στην μέση. Όμως ενεργούσαμε με την ορμή των οραμάτων μας και ενεργούσαν με την ορμή της δύναμης του χρήματος. Στην πατρίδα μας, οι δύο αυτοί άξονες είναι πάντοτε ασύμπτωτοι. Βίοι παράλληλοι και ενίοτε καταστροφικοί για τους οραματιστές. Η Ελληνική επιχειρηματική σκέψη πάγια και ακλόνητη: "Το όραμα δεν πληρώνει". Το αποδεικνύει η μεταπολεμική ιστορία της πατρίδας και ιδού τα αποτελέσματα. Τα βιώνουν οι πάντες στο πετσί τους. Δεν πρόκειται περί νοοτροπίας. Πρόκειται περί λαίλαπας που σαρώνει οτιδήποτε δημιουργικό υπάρχει στην γαλανόλευκη χώρα που λατρεύω.

Η πάνσοφη γιαγιά μου έλεγε ότι υπάρχει και "ο δρόμος της καμήλας". Υπομονή, συντήρηση, μνήμη, σταθερή πορεία, προσανατολισμός, δυναμική, επιμονή. Μηρυκασμός "οραμάτων" για επιβίωση, μηρυκασμός για να μην αλλοιώνονται οι στόχοι και τα όνειρα. Έως ότου έρθει ο καιρός.

Οι εποχές άλλαξαν. Πέρασαν δέκα επτά ολόκληρα χρόνια από τότε. Η παρέα μας ακολούθησε τον "δρόμο της καμήλας", ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Έναν από εμάς τον χάσαμε για πάντα. Τον τσάκισε το όραμά του. Οι υπόλοιποι αντέχουν.

Στους καιρούς που η πληροφορία ταξιδεύει ταχύτερα από τότε, οι μορφές ενημέρωσης άλλαξαν ριζικά, η έκφραση άποψης και η καταγραφή γνώσης δεν απαιτεί χρηματοδότες (που με την σειρά τους απαιτούν κατευθυνόμενη ενημέρωση), η παγκόσμια κοινότητα έχει μετατραπεί σε μία οικογένεια, η ανταλλαγή απόψεων και η διαδραστική σχέση των πολιτών του κόσμου αποτελεί πλέον καθεστώς. Ο παγκόσμιος ιστός έδωσε φωνή και δύναμη σε όλους χωρίς διακρίσεις. Το Motopress ξαναχτυπά...

Welcome on board!

Υ.Γ. Και για να εξηγούμαστε. Εδώ γουστάρουμε ανελέητα γκάζια, τεχνολογία που ρέει, ανθρώπους και μηχανές που επιχειρούν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, αδρεναλίνη που να περισσεύει...
Η δίτροχη κίνηση στα όρια δεν είναι πρακτική, αλλά τρόπος ζωής. Οι άνθρωποι και τα μέταλλα που την υπηρετούν συνθέτουν το περιβάλλον των αγώνων και αυτός είναι ο δικός μας κόσμος...